Aanbetaling

Er bestaan nogal wat misverstanden over de aanbetaling.

Regel 1: Een aanbetaling is niet verplicht volgens de Franse wet, ongeacht wat de verkoper of zijn makelaar beweert. Er zijn dan ook wel degelijk dossiers, waarbij er helemaal geen sprake is van een aanbetaling.

Regel 2: Werd een aanbetaling overeengekomen, is ons advies om die nooit te betalen voordat de compromis de vente is getekend. Een makelaar zou dit nog wel eens durven voorstellen. Geld storten zonder dat de afspraken op een officieel document staan, is een slecht idee - zeker in Frankrijk. Er zijn zelfs enkele notarissen die van een buitenlandse koper eisen dat ze eerst de aanbetaling storten voordat hij begint aan een compromis de vente. Stap dan vooral naar een andere notaris!

Regel 3: Bij een aanbetaling dient de koper de afgesproken aanbetaling (tussen 0% en maximaal 10%) op de rekening van de notaris te storten uiterlijk op de tiende dag na ondertekening van de compromis de vente. Stort de acompte nooit op de rekening van de makelaar, ook al is het een betaling op zijn compte séquestre (de derdenrekening). De koper heeft immers geen zakelijke relatie met deze makelaar en hoeft dus ook geen geld te storten. De koper kan bovendien niet weten of de makelaar van de verkoper wel keurig omgaat met de derdenrekening. Bij eventuele terugbetaling van de aanbetaling is de makelaar niet aan dezelfde regels gebonden als de notaris, dus het terugkrijgen van het geld bij het niet doorgaan van de aankoop is minder zeker dan bij het storten van de aanbetaling op de rekening van de notaris.

Franse kopers betalen de aanbetaling gewoon met een cheque, maar Nederlanders en Belgen kennen dat fenomeen niet meer. Met het IBAN- en SWIFT-nummer van het notariskantoor kan u de aanbetaling elektronisch overmaken vanaf een Nederlandse of Belgische bankrekening.